De Uitdaging

Velen denken dat ze de waarheid van hun eigen ziel zoeken, het is de ziel, die de waarheid zoekt in hen.
-Bert Hellinger-

Je breekt nu een bot omdat je nu moet inzien dat het gaat om jouw innerlijke gevoelswereld. De omstandigheid van ‘een been breken’ gebeurt niet ‘toevallig’, maar wordt onbewust opgeroepen om jezelf iets duidelijk te maken, teneinde je levenshouding te kunnen wijzigen, in jouw voordeel.

Ik mag nog meer ontdekken dat het licht in mij woont, dat ik niet naar buiten hoeft om te schitteren, noch het licht buiten mezelf te zoeken of aanbidden.

En tja daar lig je dan vanaf afgelopen maandag op de bank of bed of op de bank bij me eettafel en that’s it. Ik kan dus letterlijk niets en af en toe vliegt het me aan. Ik moet echt alles vragen of een ander iets voor me wil doen. Ik ben dit totaal niet gewend en doe eigenlijk me hele leven alles zelf, zal vast me les zijn. Ik val letterlijk in vele huilbuien omdat ik me eenzaam en verlaten voel. Het kindstuk dat bevroren is in de tijd toen ik 4 jaar oud was en in de overlevingsmodes belandde.

Ik dook de afgelopen 2 dagen in een prachtige netflix serie en heeft ook alles weer over hoop gehaald. seizoen 1 & 2 “Zeytin Ağacı”  1 had ik al gezien en seizoen 2 openbaarde zich afgelopen donderdag en vrijdag.

Na allerlei omwentelingen kwam één van de hoofdpersonen systemische (familie) opstellingen van Bert Hellinger tegen. De opstelling begint en de vraagsteller zit naast hem en hij vraagt iemand te kiezen voor degene zelf en plek in te nemen in het veld. Hier word veel aandacht aan geschonken. Vervolgens vraagt hij naar de emotie die er is. Vervolgens mag hij/zij iemand kiezen voor deze emotie.

Ik doe dit ook en plaats mezelf in de ruimte de roze en het paarse tegenover mij en is het kleine meisje van 4 jaar oud die zich zo alleen en verlaten voelt. Is er niemand die mij ziet en over me waakt? Maakt het überhaupt iemand uit of ik besta? Stel dat ik de vragen aan mezelf stel? Zie ik mezelf en maakt het mij uit of ik besta? Heb ik bestaansrecht?

Een vorm van uitsluiting en ja ik weet dat in het gezin van mijn moeder uitsluiting  voorkwam. Een zus van mijn moeder komt in me vizier. Ik plaats haar erbij en zet haar tussen mij volwassen deel en kindsdeel in. Wat sluit ik in mezelf uit? Waar kijk ik naar? Buikpijn een intens gevoel van verdriet komt omhoog. Ik voel me soms zo eenzaam en alleen op deze grote wereld. Na dit gevoel vraag ik om het deel wat mijn tante vertegenwoordigt achter mijn kindsdeel te gaan staan en haar te omarmen zodat het kind zich kan ontspannen tegen haar aan kan leunen.

Ik sluit me ogen en voel haar achter me staan. Zo kan ik uren, dagen en maanden en jaren tegen haar aan liggen. Na een tijdje draaien deze delen zich naar elkaar toe en het deel wat mijn tante vertegenwoordigt zegt: ‘Nooit maar ook nooit zullen we precies weten wat zich er in de geschiedenis heeft afgespeeld en laten we daarom veel meer in het nu kijken wat we kunnen doen om de energie weer te laten stromen.

Je bent dit uit liefde en loyaliteit gaan dragen wat van de geschiedenis is en dat is niet jouw taak. Het word nu tijd om het los te laten en het bij mij, bij de geschiedenis te laten. Het wordt tijd om je om te draaien en naar je volwassen deel te gaan. Eén te worden met elkaar. Het deel uitsluiting die mijn tante vertegenwoordigt draait zich om en legt haar hoofd tussen haar ouders, mijn opa en oma in. Ik voel een innerlijke rust en ook ik mag achterover leunen.

Ik vraag om het boek ‘Vonken van Verlangen’. Gijs komt dit brengen. Ik volg me intuïtie en kom op blz. 70 terecht. Binding: In de ouder-kindrelatie is binding een gegeven. Tijdens het opgroeien wordt de binding natuurlijkerwijs minder en omgezet in verbinding. Maar een kind dat wordt verlaten of het uitreiken onderbreekt, kent wel binding maar hierin geen beweging of groei. De volwassen client met deze ervaring vindt het lastig om in een relatie troost en nabijheid te ervaren. Hij koppelt deze gevoelens aan de nu ongewilde verbinding, omdat hij immers geen ervaring heeft met binding die naar verbinding groeit, en die intimiteit én ruimte omvat. Op oppervlaktenniveau strijdt de client zich dikwijls van de binding vandaan, maar op een dieper niveau gaat dat niet. De strijd tegen de binding maakt dat de binding juist in stand houdt. Onder de woede en wrok aan de oppervlakte zit zijn diepe verlangen naar liefde. Op dat niveau kán de binding niet verloren gaan. De client die afstand neemt van zichzelf en zijn gevoelswereld, lijkt zonder binding te leven, maar de onbewuste binding houdt hem dan nog sterker vast. Strijd nog negeren helpt om de binding achter hem te laten.
Hellinger zegt dat een mens drie keuzes heeft:

• bokken: verzet tegen dat het is zoals het is
• wrokken: vervuld zijn van woede over dat het niet zo mag zijn
• buigen: accepteren dat het is zoals het is.

De laatste keuze levert de grootste vrijheid op. Het accepteren van de binding maakt het mogelijk nieuwe stappen te zetten en de binding om te zetten in verbinding.

Wil je nou ook systemische opstelling live of online, neem contact met me op en gaan we samen een dag en datum inplannen en zodat je weer een stukje meer bewustwording over jezelf krijgt want: Bewustwording is de enige menselijke eigenschap, die het mogelijk maakt jezelf te begrijpen.

Liefdevolle groet, Joke